Zmarły ożył

Druga premiera w historii tego teatru zakończyła się wielkim sukcesem. Chóralne salwy śmiechu, rozlegające się przez blisko dwie godziny, zakończone gorącą owacją publiczności, która wypełniła wszystkie miejsca na sali widowiskowej, najlepiej świadczą o rewelacyjnej grze aktorów. Świetnie dobrane role artystów, prowadzonych wprawną ręką Sylwestra Łysiaka, reżysera przedstawienia, pozwoliły wszystkim występującym pokazać niezaprzeczalny talent aktorski. /../ Niełatwe zadanie miał tytułowy mąż, czyli Wiesław Szumielewicz, który grając nieboszczyka, musiał zachowywać śmiertelną – dosłownie – powagę przy ciągłych wybuchach śmiechu publiczności. /.../ Sztuka wypełniona humorem sytuacyjnym, językowym, z wykorzystaniem przez reżysera gagów i aluzji do osób znanych m.in. ze szklanego ekranu, bawiła do łez. Wielkie brawa dla zespołu Teatru „Czwartek” za dostarczenie 
wspaniałej porcji humoru. /.../

Radości nie krył z lekka oszołomiony i jeszcze stremowany reżyser. – Jestem zaskoczony tak ogromną frekwencją, tak wielkiej publiczności na naszych występach jeszcze nie mieliśmy – mówił tuż po owacji. – Dziękuję bardzo wszystkim aktorom, którzy byli fantastyczni. Mogliśmy sobie pozwolić na zagranie sztuki Izabeli Degórskiej dzięki powiększeniu składu zespołu. /.../

Mąż zmarł, ale już mu lepiej

TARNOBRZEG. Już dawno nikt nie zaaplikował tarnobrzeżanom takiej dawki czarnego humoru.

Lekarz robi selfie z nieboszczykiem, grabarz mierzy zmarłych przed śmiercią, a dziennikarka za pośrednictwem telewizji zachęca do głosowania, czy odłączyć od aparatury podtrzymującej życie nieprzytomnego, który choć uznany był za zmarłego, to ku zmartwieniu rodziny ciągle żyje.

Ciąg absurdalnych zdarzeń, których głównym bohaterem jest mąż, który miał umrzeć, ale okazało się, że jednak żyje, to naszpikowana czarnym humorem komedia autorstwa Izabeli Degórskiej. Sztukę w wykonaniu zdolnych amatorów można było zobaczyć w minioną niedzielę na deskach Tarnobrzeskiego Domu Kultury w ramach tegorocznych Dni Teatru. Było i strasznie, i gorzko. Widownia pękała jednak nie tylko w szwach, ale i momentami ze śmiechu. Absurdalna historia żony, która zaplanowała śmierć męża, a której śmierć wymknęła się nieco spod kontroli i zmarły mąż okazał się jednak żywym, dopieka nie tylko relacjom damsko-męskim, ale i służbie zdrowia, a nawet mediom, które na cudownym zmartwychwstaniu nieboszczyka chcą ubić niezły interes i podnieść słupki oglądalności. Mimo komediowej formy spektaklu, zawierał on, jak to często bywa, mnóstwo prawdy o tym jacy jesteśmy i jaki jest świat, w którym żyjemy.

Co ciekawe, niełatwą do zagrania sztukę zaprezentowali amatorzy z teatru „Czwartek” TDK, za reżyserię odpowiadał Sylwester Łysiak. Publiczność była zachwycona.

25.03.2015, MAŁGORZTA ROKOSZEWSKA 

Więcej zdjęć: tutaj.

Pozytywka z Czepowa na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Pozytywka z Czepowa na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Zdobycie pierwszego miejsca i tym samym zakwalifikowanie się do 15. Gali Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych w Krakowie to niezwykły sukces podopiecznych czepowskiej placówki

"Scena Amatora" i spotkanie z teatrem z Lubaczowa

19 stycznia 2015r. grupa teatralna z Młodzieżowego Domu Kultury uczestniczyła w spektaklu teatralnym "Mąż umarł, ale już mu lepiej" Izabeli Degórskiej. Spektakl to bardzo ciekawa komedia przesiąknięta satyrą na ludzką zachłanność oraz egocentryzmem i codzienną ludzką grą pozorów. /.../
Tekst Izabeli Degórskiej został lekko zagrany, a fabuła opierała się na niezbyt mądrym pomyśle pani Zosi, żony pana Leona, aby wyprawić go w zaświaty i korzystać z przywilejów socjalnych. To co na pozór wydaje się łatwe, nie do końca sprawdza się w praktyce.  
Nagłe zwroty akcji i humor sytuacyjny sprawiły, że był to dla nas niezapomniany czas spędzony w teatralnych fotelach. 
Mogliśmy również obserwować zasady ruchu scenicznego, których uczymy się na zajęciach, rolę dobrej dykcji oraz jak została zbudowana postać aktora na scenie. Była to dla nas bardzo cenna lekcja teatru, którą dodatkowo umilił fakt dwukrotnego odśpiewania "sto lat" dla reżysera sztuki Pana Mariusza Łeskiego oraz ks. Józefa Jana Dutki - inicjatora teatru. 
Czekamy na kolejne spektakle...

zdjęcia:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.626438167484543.1073741849.207743836020647&type=1

Kobiety bez serca, jabłecznik i trumna kanadyjska – wyjątkowy spektakl Arki Lwowskiej

Tragifarsa zaczyna się w szpitalu, do którego zjeżdża telewizja i radio, zawiadomione przez chętną zysku pasierbicę. Wtedy atmosfera staje się duszna, a akcja szybka. Tabloidowe media chcą za wszelką cenę informacji o zmartwychwstaniu Leona. Pretensjonalni dziennikarze szukają sensacji, dowolnie interpretując wypowiedzi postaci. Oni zaś będąc czytelnikami prasy brukowej bardzo chcą zostać jej bohaterami.

Losy małżeństwa Zofii i Leona to pretekst do ukazania panoramy społeczeństwa małego miasteczka, któremu smutno bez telewizora. Groteskowo przerysowani bohaterowie to uosobienie obłudy, skąpstwa i niemoralności. Zofia, pomijając fakt zgładzenia męża, fałszywie przymila się do sąsiadki, by uzyskać informację, z kolei ta liczy na swoją kwestię w telewizji. Grabarz namawia na kupno modnej trumny, tylko 300 złotych droższej niż tradycyjna, a córka zamiast na pogotowie dzwoni do radia z rewelacyjną wiadomością.

Sztuka to także sarkastyczne spojrzenia na świat mediów. W szpitalu dziennikarz połączony na wizji ze studiem i publicznością na żywo, chce uczestniczyć wraz z widzami w cudownym zmartwychwstaniu. Widownia jednocześnie może przez sms decydować o odłączeniu lub pozostawieniu bohatera przy sztucznej aparaturze. Towarzyszy temu szereg pełen absurdalnych wydarzeń: w kulminacyjnym momencie mamy przerwę na reklamę czy niedoszła wdowa ma zaśpiewać do mikrofonu ulubioną piosenkę męża. Tu na uwagę zasługuje scena czytania gazet na pogrzebie. Artykuły o żonie bez serca, wyrodnej córce i błędzie pijanego lekarza to główne zainteresowania brukowców, które nie są do końca takie przekłamane.

A to wszystko w konwencji czarnej komedii. Narzędziem satyry jest śmiech, który wyszydza ludzkie wady, a tego na widowni nie zabrakło. Nie było mowy o tym, by zapomnieć o teatralnej umowności. Gra aktorów była celowo przerysowana i ostentacyjna, postacie raz budzą sympatię, innym razem odpychają, zawsze jednak śmieszą. Mimo to są bliskie wzorcom, które znamy z naszego otoczenia. Co więcej, w przerwie między aktami widzowie mieli możliwość skosztować jabłecznika, prosto z rąk otrutego Leona, a ci, którzy otrzymali swoją porcję, mieli duże wątpliwości zanim wypili. Ta scena, zawieszona między grą a rzeczywistością, wzbudziła wielką radość i sympatię widowni.

„Mąż zmarł, ale już mu lepiej” to potwierdzenie umiejętności teatru Arka Lwowska. Poruszanie zagadnień ludzi współczesnych daje możliwość zastanowienia oraz rozróżnienia prawdy i autentyczności w konsumpcyjnym raju.                                                                                                            FOTO

Teatr Arka Lwowska w Cieszanowie