Scenariusze teatralne dla dzieci

W tej zakładce znajdziecie pełne scenariusze przedstawień teatralnych dla dzieci (górna listwa) oraz ich streszczenia (niżej). Scenariusze te realizowane są z wielkim powodzeniem zarówno na scenach profesjonalnych, jak i amatorskich. Wiele z prezentowanych tytułów posiada wersje z piosenkami i bez nich.

Aby otworzyć plik scenariusza KLIKNIJ NA WYBRANY TYTUŁ na górnej listwie lub w streszczeniu. Poza możliwością zapoznania się z tekstem, otrzymasz tam dostęp do scenariusza w pdf.

WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE
© pod opieką ADiT
wystawienie sztuki wymaga uzyskania licencji
agencja@adit.art.pl

UWAGA!

WSZELKIE WYKORZYSTANIE MOICH SCENARIUSZY WYMAGA UZYSKANIA LICENCJI. W przypadku wystawień publicznych, emisji telewizyjnych, czy radiowych lub publikacji moich sztuk np. w prasie, proszę się zwracać do agencji ADIT. Szczegóły w zakładce
Opłata związana z zawarciem umowy licencyjnej pobierana jest niezależnie od tego, czy sztukę wystawia teatr zawodowy, czy amatorski.
Nie dysponuję muzyką do przedstawień. Specjalnie dla zespołów amatorskich, dla których zdobycie podkładu muzycznego jest trudne, udostępniam wersje scenariuszy BEZ PIOSENEK.

STRESZCZENIA SZTUK DLA DZIECI W WIEKU OD LAT TRZECH

w opracowaniu mojej agencji (ADIT), Centrum Sztuki Dziecka (CSD) oraz moim (ID)

Obsada: Królewna, Ochmistrzyni, Królowa, Król, Żaba, Smok, Smoczyca Bella, Piesek

Małą Królewnę wcale nie cieszą urodziny, ponieważ prezenty zawsze ją rozczarowywały. Czy tym razem będzie tak samo? Dziewczynka marzy o Prawdziwym Smoku, jednak chociaż ślicznie o niego prosi bliskich i przymila się, jak umie, nikt nie chce spełnić jej życzenia.

Zapłakaną Królewnę stara się pocieszyć Żaba, która ofiaruje się spełnić nietypową prośbę. Niestety, używa do czarów zwietrzałego proszku. Dziewczynka sama staje się prezentem dla rozkapryszonej Smoczycy Belli i nie ma w tym nic przyjemnego.

Smoczyca jest dla Królewny niedobra – trzyma ją w klatce, czesze wielkim grzebieniem, zmusza do zabawy oraz karmi śmierdzącym jajkiem. Nawet imiona, które dla niej wymyśla, są paskudne.

Czar na szczęście pryska, a doświadczenie na własnej skórze, co znaczy być czyjąś zabawką, jest bezcenne. Kiedy Królewna dostaje piękny prezent – szczeniaczka, wie, że żywe stworzenie wymaga przede wszystkim opieki.

Sztuka, dla dzieci marzących o własnym zwierzaku, pokazuje, że każdym stworzeniem trzeba umieć się zaopiekować. „Zwierzę to nie rzecz" - tak puentuje tekst kończąca go piosenka.

(oprac. ID, ADIT)

Obsada: Filipek, Śnieżynka/Diablica, Elf Pracuś, Elfka, Diabeł, Diablik, Boruta, Święty Mikołaj

Bajka dla najmłodszych, idealna propozycja do prezentacji w okolicach świąt Bożego Narodzenia i zabaw choinkowych. Świetnie się sprawdza zarówno na scenie dramatycznej, jak i lalkowej. Prapremiera miała miejsce w 2010 roku w Teatrze Lalek Pleciuga.

Święta tuż-tuż i na Biegunie Północnym praca wre. Prezenty są już gotowe, trzeba je tylko pięknie zapakować. Elfy dostają do pomocy Filipka, który nigdy jeszcze nie widział Świętego Mikołaja. A to niedobrze, bardzo niedobrze! Diabeł nie śpi. Nie śpi i knuje, jakby tu wykraść prezenty, a na ich miejsce podłożyć swoje, śmierdzące złym czarem i siarką.

Wystarcza chwila nieuwagi i wór prezentów znika w piekielnych czeluściach! Zrozpaczony Filipek wyrusza po niego tam, gdzie diabeł mówi dobranoc.

O dziwo, grzecznego i prawdomównego elfa mieszkańcy piekieł biorą za wyjątkowo sprytnego i odpornego czarta. Filipek miłym zachowaniem zmusza Diablicę, by wskazała mu miejsce ukrycia prezentów, a sam Boruta nie może wyjść z podziwu, że „nowy diabełek” potrafi dotknąć „cuchnącego miłością” worka świętego, tfu, tfu, Mikołaja.

Filipek odzyskuje prezenty, zdobywa uznanie elfów i, co najważniejsze, wdzięczność samego Świętego Mikołaja.

Sztuka posiada dwa zakończenia, jedno z nich pozwala płynnie przejść do sceny, w której Święty Mikołaj rozdaje prezenty dzieciom zgromadzonym na widowni.

(oprac. ID)

MOC PREZENTÓW to tekst napisany z myślą o mikołajkach.

Obsada: Słonica; Sroka; Bóbr; Wiewiórka; Ptak; Mysz; Żuczek Gnojarek; Głos

Kruszynka, potężna słonica, znudzona ciągłymi występami w cyrku ucieka od tresera do lasu. Jest szczęśliwa, że nareszcie nikt nie każe jej ćwiczyć sztuczek i może sobie leniuchować do woli.

Sroka jest nią zachwycona - jej świecącymi dzwoneczkami i światowym życiem, jednak przy bliższym poznaniu okazuje się, że Kruszynka jest bardzo uciążliwym gościem. Zachowuje się fatalnie i jest leniwa. Przyzwyczajona do tego, że wszyscy się nią zajmują i zachwycają, we wszystkim wyręcza się innymi. Kiedy zwierzęta protestują, tłumaczy, że jest zbyt duża i niezdarna, by poruszać się po zarośniętej okolicy. Może przecież zniszczyć ich gniazda, nory czy ulubione krzaki jeżyn. Sama nic nie robi, bo przecież "słonie nie pracują, słonie przynoszą szczęście". Odmawia nawet pomocy bobrowi przy naprawie tamy, mimo że okolicy grozi powódź.

Zwierzęta są już zmęczone całą sytuacją. Dopiero kiedy przerażona słonica ucieka przed małą myszką, niechcący pomaga w naprawie tamy. Uratowawszy las i jej mieszkańców przed powodzią, zostaje okrzyknięta bohaterką.

Dopiero teraz Kruszynka czuje się zawstydzona i przeprasza mieszkańców lasu za swoje fochy. Mimo zyskania nowych przyjaciół, odrzuca propozycję zamieszkania w lesie. Bogatsza o nowe doświadczenia wraca do cyrku. Przecież uwielbia występy…! Spektakl bez ograniczeń wiekowych, zawiera piosenki. Pod płaszczykiem wesołej opowiastki kryje się głęboka prawda. Bardzo trafnie ujęła ją sama autorka:

Cwana gapa, cwana gapa, cwana gapa
Za nos wodzi tak, by nikt się nie połapał.
Niby taka nieporadna
Niby grzeczna i układna
Ale cwana, proszę pana, i zaradna!
Tu ją boli, to za trudne
To za ciężkie, a to nudne
Cwana gapa nic nie zrobi dobrze sama
Więc pomaga jej sąsiadka
Wujek, siostra oraz babka
A najwięcej to za gapę robi mama.
Cwana gapa, cwana gapa, cwana gapa
Za nos wodzi tak, by nikt się nie połapał.
Niby taka nieporadna
Niby grzeczna i układna
Ale cwana, proszę pana, i zaradna

Przesłanie: Egoizm i lenistwo nie pomagają jej z zdobywaniu nowych przyjaciół. A przecież warto pomagać innym, to tak niewiele kosztuje. Utwór zawiera dużo piosenek.

(oprac. na podst. ADIT i CSD)

****************************************

STRESZCZENIA SZTUK DLA DZIECI W WIEKU POWYŻEJ 5 LAT

Obsada: Staruszek; Myszka; Kogucik; Świnka; Handlarz; Osiołek; Śmierć; Klaun

Tekst, wyróżniony w Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu, który pojawił się na siedemntastu profesjonalnych scenach oraz w teatrach polonijnych. Jego realizacje zdobyły szereg nagród.

Ciepła, mądra i urocza baśń w klimacie braci Grimm dla dzieci od lat czterech. Mówi o sile przyjaźni, cenniejszej od wszelkich dóbr materialnych, które przecież szczęścia nie dają…

Za lasem stoi mała chatka, w której mieszka staruszek ze swoimi zwierzątkami: kogucikiem, myszką i świnką. Żyją ubogo, ale szczęśliwie.

Sielankę zakłóca pojawienie się wędrownego kupca. Za jego namową Staruszek wymienia ukochane zwierzątka na fajkę, nożyk i tabakierę. Dopiero gdy zostaje sam, zdaje sobie sprawę, jak bardzo mu ich brak. Nie mogąc znieść samotności - rusza w świat.

W lesie spotyka Kostuchę, którą prosi o śmierć. Ta odmawia i pyta go, dlaczego mu życie niemiłe. Staruszek opowiada i przyznaje, że dopiero teraz rozumie, jak źle zrobił, i że dałby wszystko, by to odwrócić. Śmierć, w zamian za jego skarby, wskazuje mu drogę do cyrku, gdzie występują teraz zwierzęta.

Wszystko się dobrze kończy: Staruszek, dzięki dobroci Klauna, odzyskuje przyjaciół.

Spektakl można grać przy skromnych dekoracjach.

Przesłanie: Gromadzenie przedmiotów nie daje prawdziwego szczęścia, ważniejsze są przyjaźń i miłość. Sztuka mówi też o tym, że czasem dopiero gdy się utraci bliskich, można zrozumieć, jak byli dla nas ważni.

(oprac. na podst. ADIT, CSD)

BAJKA O SZCZĘŚCIU jest też dostępna w tłumaczeniach na chorwacki i angielski w Poljska citanka / Polish Reader (publikacja dwujęzyczna, 2009 rok) oraz bułgarski (antologia bułgarska scenariuszy polskich "Inne kaczątko i inne nie tylko bajki") - patrz zakładka PUBLIKACJE.

Wybór piosenek do BAJKI O SZCZĘŚCIU dostępny TUTAJ.

Przedstawienie z pewnością zachwyci chłopięcą część widowni!

Obsada: Jazgot, Wytrzeszcz, Żółw (lub Żółwica), Narrator / Bazyliszek, Kursantka, Kursant, Wróżka, Królewna

Pełna humoru opowieść o dwóch złośliwych gnomach, które ruszają do Skalnego Miasta, by wynająć – najlepiej za darmo – kogoś, kto uratuje ich wysychające bagienko. A że „przyzwoity gnom” kłamie, kradnie i dokucza, jest to wyprawa pełna zaskakujących wydarzeń.

Bracia najpierw okradają Żółwia z ciężko zapracowanej suszonej żaby (należność za transport), potem trafiają doSzkoły dla Rodziców, gdzie Bazyliszek uczy dorosłe gnomy jak należy wychowywać dzieci, by były dokuczliwe i złośliwe, a następnie – dosłownie - wpadają do Wróżki, która potrafi zagłaskać na śmierć.

Jednak przełomowe okazuje się spotkanie Królewny. Gnomy mają prawdziwy dylemat: jeśli jej nie pomogą, Królewnę pożre Smok, a przecież najgorsze, co może zrobić gnom, to wykazać się altruizmem!

W przewrotnej historii oglądamy w krzywym zwierciadle relacje dziecko-rodzic. To doskonały pretekst, by zastanowić się, jaki wpływ na zachowanie mają presja otoczenia, wszechobecne wzorce, wewnętrzna moralność i wychowanie.

Z jednej z recenzji: "Dzieciom do gustu przypadł morał - nie zawsze warto być grzecznym!"

(oprac. ID)

Tytuł wcześniejszy: Trzy pióra

Obsada: Żyrafka; Nosorożec; Kameleon; Małpa1; Małpa2; Żyrafa1; Żyrafa2; Wąż; Lew; Szaman

Rozgrywająca się w afrykańskim buszu opowieść o akceptowaniu samego siebie; mądra i dowcipna, ucząca najmłodszych widzów tolerancji i akceptacji. Dzięki wartkiej akcji, wesołym piosenkom i aktualnej tematyce będzie ciekawa dla widzów w każdym wieku.

Żyrafka, Nosorożec i Kameleon wyruszają w daleką podróż w poszukiwaniu Szamana, w nadziei, że odmieni ich los. Chcą go prosić, by poprawił ich wygląd - Żyrafka marzy o krótkiej szyi, Nosorożec o pozbyciu się paskudnego rogu, Kameleon zaś pragnie, by go wreszcie zauważono, dzięki pięknej, czerwonej barwie. Pełne kompleksów zwierzątka są przekonane, że te zmiany zapewnią im szczęście i pozwolą znaleźć przyjaciół.

W drodze na wulkan spotykają Lwa, któremu Szaman przywrócił zęby. Lew jest zdziwiony; jego zdaniem wędrowcy wcale nie potrzebują pomocy Szamana, gdyż są zdrowe.

Także Szaman nie widzi potrzeby, by im pomagać, jednak ulega gorącym prośbom i rzuca tytułowe zaklęcie: Humba, bumba, bang! Na pożegnanie daje zwierzętom trzy pióra, na wypadek, gdyby chciały cofnąć czary.

Zmiany w wyglądzie dają tylko chwilowe szczęście. Szybko okazuje się, że długa szyja, twardy róg czy umiejętność upodabniania się do otoczenia mają swoje zalety. Dzięki nim zwierzęta mogą przetrwać w naturalnym środowisku.

Żyrafka, Nosorożec i Kameleon przekonują się, że odmienność jest atutem i czyni je wyjątkowymi, zaś prawdziwa przyjaźń nie ma nic wspólnego z ładnym wyglądem. Zwierzęta postanawiają wrócić do pierwotnej postaci.

Przesłanie: Odmienność czyni nas wyjątkowymi. Historia Żyrafki, Nosorożca i Kameleona dowodzi, że nic nie dzieje się bez przyczyny - należy sobie uświadomić, że odmienność jest atutem i cennym darem. Prawdziwa przyjaźń jest bezinteresowna, a ładny wygląd nie ma na nią wpływu.

(oprac. na podst. ADIT, CSD)

obsada: 6 osób i inni

Intermiś został zainspirowany sztukami Jana Wilkowskiego o Tymoteuszu. Autorka zadała sobie pytanie: jak dziś, w dobie internetu, wyglądałyby relacje między Tatą Misiem a Małym Misiem? Tak powstała nowoczesna bajka pełna zabawnych dialogów, szybkiej akcji i współczesnych gadżetów.

Zapracowani rodzice bagatelizują potrzebę ruchu i gimnastyki. Na zawody sportowe zorganizowane przez szkołę większość z nich się nie stawia. Ci, którzy się pojawiają, symulują kontuzje.

Większym zainteresowaniem cieszą się konkurencyjne zawody zorganizowane przez Nietoperza - w grze na Intermisiach. Tu wystarczy tylko refleks i sprawne palce. A że na zwycięzcę czeka supernowoczesny ogromny ekran, Mały Miś i jego przyjaciel Zajączek nie mogą przepuścić takiej okazji.

Niestety obiecywana nagroda to tylko przynęta i zwierzątka wpadają w pułapkę. Podstępny Nietoperz wiezie uwięzione maluchy w klatkach do ZOO. Ich tropem ruszają ojcowie, którzy na co dzień niewiele czasu im poświęcali. Czy dzięki sprytowi, wytrwałości, sprawności fizycznej i znajomości nowoczesnej techniki, bohaterom uda się ocalić skórę?

Kryminał dla dzieci z porwaniem i tropieniem czarnego charakteru jest tu okazją, by podpatrzeć relacje z dzieckiem zarówno surowego Taty Zająca, ojca wielodzietnej rodziny, jak i pochłoniętego zawodową karierą Taty Misia.

(oprac. ADiT, ID)

Obsada: Bocianek; Brat; Ojciec; Matka; Stary; Wróbel; Wojtek; Kruk; Sowa; Zimorodek; Jaskółka; Wróżka; Mroźna Pani; Głos

Współczesna bajka o sile dobrego słowa, które dodaje skrzydeł i leczy z kompleksów. Pokazuje, że wiara w siebie i przyjaźń mogą zdziałać cuda. Mówi też o konieczności pomocy słabszym, uczy opieki nad dzikimi ptakami w czasie zimy.

Bocianek Olo podziwia swego Braciszka, który bez trudu wlatuje nawet na szczyt wysokiej topoli. Olo tak nie potrafi, nie stara się, nie próbuje. Poszturchiwania Ojca utwierdzają go w przekonaniu, że jest "do niczego". Dlatego zamiast ćwiczyć skrzydła, snuje się po łące. Spotyka tam Starego, który ostrzega go, że nie przeżyje zimy.

Olo jest za słaby, by polecieć wraz z rodzicami w daleką i męczącą podróż do Afryki, zostaje więc na swojej łące. Samotność, zimno i głód szybko dają o sobie znać. Olo wyrusza na poszukiwanie schronienia. Ciepła stacja benzynowa wydaje się być idealna, ale przegania go stamtąd samolubny Wojtek. Bliski śmierci, zostaje uratowany przez Wróżkę, która opiekuje się chorymi ptakami z okolicy. Dba, by odzyskały zdrowie i na wiosnę mogły wzbić się w powietrze. Dzięki jej troskliwości pod koniec zimy bocian Olo odzyskuje pełnię sił. Wróżka wspiera go i zachęca do ćwiczeń. Piękny jak nigdy dotąd, może przywitać na szczycie topoli wracającą zza mórz rodzinę.

Przesłanie: Sztuka o sile dobrego słowa, które może uleczyć z kompleksów, może dodać skrzydeł. Trzeba uwierzyć w siebie i dawać moc wiary we własne siły innym. Morał sztuki wypowiada Wróżka: "Dobre słowo jak czary, wielką moc ma w sobie". Zapamiętajmy to przesłanie, ponieważ nawet małe dzieci wiedzą, że Wróżki zawsze mają rację.

(oprac. na podst. ADIT i CSD)

Obsada: Hieronim; Mama-smok; Gnom; Ptak; Wiedźma; Drzewo; Czarny Rycerz; Biały Koń; Drwal

Kolorowa, rozśpiewana i pełna magii bajka; na pewno będzie świetną zabawą dla każdego.

Smoczek Hieronima marzy o tym, by stać się dorosłym, odważnym i ziejącym ogniem smokiem. Ciekawy wszystkiego, chce jak najszybciej poznać świat. Dlatego nie zawsze jest posłuszny Mamie. Wbrew jej zakazom nawiązuje znajomość z kłamliwym Gnomem. Ten złodziejaszek, który zamierza pod nieobecność gospodarzy ukraść wszystkie skarby, namawia naiwnego smoczka, by wyruszył "tam, gdzie kończy się jaskinia".

Hieronim spotyka w lesie wiedźmę Euzebię i prosi ją o wymarzoną dorosłość. Ale wiedźma, a później stare, mądre drzewo tłumaczą mu, że musi być cierpliwy. Rozżalony malec rusza dalej. Niestety pierwsza wyprawa w wielki świat okazuje się dla malucha pełna niebezpieczeństw. Czyha na niego bowiem Czarny Rycerz, "pogromca smoków". Tylko pomoc Wiedźmy ratuje Hieronima przed zgubą. Euzebia zamienia Czarnego Rycerza za karę w konia.

Pewnego dnia marzenie Hieronima o bohaterstwie i samodzielności spełnia się. Mama wysyła go do Smoczego Lasu - po ziele do mikstury pomocnej w nauce ziania ogniem.

W drodze smoczek ratuje najstarsze Drzewo i przepędza na cztery wiatry złego Drwala. Wszyscy, z Mamą-Smok na czele, są z niego dumni. Okazuje się, że wielkich czynów można dokonać w każdym wieku, o czym mówią słowa piosenki:

"Wszystkie smoki o tym wiedzą,
że nie trzeba czekać wiek,
By dorosnąć, by być dużym,
trzeba tylko tego chcieć.
Gdy ciekawość smoka gna,
gdy chce w skrzydłach poczuć wiatr
Wtedy leci na wyprawę
i poznaje cały świat."

Przesłanie: Sztuka o dziecięcym pragnieniu bycia dorosłym oraz o dorastaniu, z którym nierzadko nie chcą pogodzić się rodzice. "Wszystkie smoki o tym wiedzą" zawiera również przypomnienie, że dobro zawsze zwycięża nad złem.

(oprac. na podst. ADIT, CSD)

WSZYSTKIE SMOKI O TYM WIEDZĄ dostępne są w tłumaczeniu na bułgarski (antologia bułgarska scenariuszy polskich "Inne kaczątko i inne nie tylko bajki") - patrz zakładka PUBLIKACJE.

Obsada: Świetlik; Świerszcz; Biedronka; Ćma; Kornik; Rosiczka; Łabędź; Księżyc

Poetycka opowieść o dążeniu do realizacji marzeń, nawet wtedy, gdy traci się wiarę w powodzenie.

Świetlik co noc oświetla swą latarenką bal, na którym bawią się nocne owady z całego lasu. Rankiem poznaje uroczę Biedroneczkę, lecz choć nawiązuje się między nimi więź, nie mogą być razem: Biedronka boi się ciemności, a Świetlik nie może żyć za dnia. Marzeniem Świetlika staje się latarenka, której blask rozproszyłby ciemność.

Mały Świetlik wyrusza na poszukiwanie księżycowego blasku, ale nie jest to łatwe. Przyjaciółka Ćma zniechęca go do starań ponad siły, łakomy Kornik przekonuje, że dogadzanie swojemu brzuchowi to najlepszy sposób na życie, a podstępna Rosiczka więzi, by mieć blask jego latarni tylko dla siebie.

Świetlik pokonuje te trudności, przełamuje nawet nieśmiałość, kiedy prosi o pomoc pięknego i potężnego Łabędzia. Nadaremnie. Kiedy dociera wreszcie do Księżyca, spotyka go największy zawód: to, do czego doążył z taką wytrwałością okazuje się tylko odbiciem w wodzie... Malec jest zrozpaczony. Kiedy traci już wszelką nadzieję, sam Księżyc obdarowuje go srebrzystym promieniem. Świetlik bowiem, jak "prawdziwy latarnik nocy", nie chce światła tylko dla siebie, ale by innym rozpraszać mrok. Uszczęśliwiony wraca do przyjaciół z najpiękniejszą latarenką świata - pełną księżycowego blasku. Jego wytrwałość i dobre intencje pozwalają osiągnąć cel. Teraz w lesie już nikt nie musi obawiać się ciemności.

Przesłanie: Każde marzenie jest warte tego, aby spróbować je zrealizować. Bohater "Latarenki", pomimo wielu przeciwności, nie rezygnuje z osiągnięcia swojego celu. W efekcie spełnia swoje marzenie i uszczęśliwia przyjaciół.

(oprac. ID, CSD)

Obsada: Narrator, Lis, Sikorka, Kotka, Jeż, Kukułka, Kret, Bóbr, Sarenka, Żuczek Gnojarek, Mrówka, Dzięcioł, Zajączek

Pastiż wszelakich konkursów i talent show z podstępnym planem Lisa w tle. Propozycja na dużą obsadę (13 osób) .

Wyliniały Lis marzy o sutym posiłku, niestety jest zbyt stary na uganianie się za jedzeniem. Nabrawszy chętkę na jajeczka, które niedawno zniosła Sikorka, wpada na szczwany plan. Wszem i wobec rozgłasza, że organizuje konkurs na największy leśny wynalazek. Na zwycięzcę – uwaga! uwaga! - czeka nagroda niespodzianka.

Podekscytowane zwierzęta z dumą prezentują mu swe propozycje: Żuczek Gnojarek swoją idealną kulę, Kocia - ostre pazury, Pająk - sieć, a nawet, w przypadku Sarenki - wyjątkową urodę. Jednak dopiero gniazdo Sikorki budzi zainteresowanie szanownego jurora. Kiedy wszyscy przeżywają emocje związane z konkursem, Lis, korzystając z zamieszania, ukradkiem wyjada zdeponowane jajeczka.

Okazuje się, że największym wynalazkiem w lesie jest spryt.

(oprac. ID)

Obsada: WRÓŻKA BRUDASÓWKA; ŚWINKA; SZCZUREK; WRÓŻKA LENIUSZKA; WRÓŻ PIRAT; AGATKA; KRZYŚ; MAMA i ... MUCHY.

Pełne humoru przedstawienie dla dzieci powyżej piątego roku życia. Istnieje możliwość rozbudowania ostatniej sceny o elementy interaktywne, jeśli taki byłby zamiar reżysera.

Wróżka Brudasówka nie jest typową wróżką – chodzi potargana, nie dba o czystość i nie ma jednorożca, jednak tak jak inne wróżki z wielkim zapałem spełnia życzenia dzieci. Ponieważ uważa, że „życie w brudzie jest prostsze i szczęśliwsze”, rozdaje dzieciom swój szczególny dar, dzięki któremu nie muszą sprzątać ani się myć i nikt, poza nimi, tego nie zauważa. By na to zasłużyć, trzeba jednak być wyjątkowym brudasem. Wróżka tropi takie dzieci wytrwale, w czym pomagają jej Świnka i Szczurek.

Czy Agatka i Krzyś docenią dar Brudasówki? Rodzeństwo, wyróżnione przez wróżkę czarem niewidzialnego brudu, początkowo jest zachwycone. Żadnego szorowania szyi! Żadnego mycia zębów! Żadnego sprzątania zabawek!

Niestety w ich pokoju szybko rośnie góra śmieci, a schodzące się zewsząd muchy i robaki wcale nie są sympatyczne. Do tego dzieci nic nie mogą z tym zrobić, bo aby zachować czar, nie wolno im sprzątać, ani się myć. Mijają dni, a one zamiast się cieszyć, tracą czas na szukanie kredek pod stosem bałaganu i wciąż się drapią.

Tymczasem Brudasówka urządza bal dla podobnych sobie wróżek. Przybywają wróżka Leniuszka oraz wróż Pirat. Nikomu nie przeszkadza powszechny rozgardiasz, a spiratowane ze strony Uroczych Wróżek gry i zabawy doskonale umilają gościom czas. I chociaż nie jest doskonale, a jedzenie z brudnych talerzy nikomu nie służy na żołądek, przyjęcie jest huczne.

Po zabawie Brudasówka odwiedza Agatkę i Krzysia, niestety czeka ją ogromne rozczarowanie: pokój jest posprzątany a dzieci czyste. Po prostu okropność! Wróżka jest zrozpaczona, na szczęście z pomocą nadchodzi Pirat. Jego czujnik brudu, który doskonale się sprawdza, gdy skierować go na widownię, z pewnością pomoże Brudasówce odnaleźć „wyjątkowo brudne dzieci”. Wróżka obiecuje, że jeszcze tej nocy przyjdzie do „kochanych brudasków”, by uraczyć je swym czarem.

(oprac. ID)

Obsada: Króliczek Jacuś; Mama Jacusia; Tata Jacusia; Zosia; Krzyś; Henio; Ciocia Gosia; Wujek Robert; Króliczka 1; Króliczka 2; Bibliotekarka; Wujek Wacek; Ślimak; Mrówka z drużyną; Motyl; Mucha; Ropucha; Ptak; Wąż

Króliczek Jacuś marzy o braciszku, z którym mógłby się bawić, jednak jako jedyny na łące nie ma rodzeństwa.

Zaintrygowany liczną rodziną przyjaciół stara się dociec, skąd się biorą króliki. Tata twierdzi, że z kapelusza, rówieśnicy, że znajduje się je w kapuście, starsze króliczki wyśmiewają niedojrzałość Jacusia i jego niewiedzę, zaś Mrówka, Mucha i Motyl wiedzą tylko skąd się biorą owady. Niebezpieczne spotkanie z Wężem też nie ujawnia prawdy.

Czy Jacuś znajdzie odpowiedź na nurtujące go pytanie?

Lekka w formie historia (wersja z piosenkami i bez) daje pretekst, by porozmawiać z dziećmi na temat prokreacji.

(oprac. ID)

Obsada (9):

Kot Barnaba, Koteczka Tunia, Kocyk, Drapak, Kuweta, Miska, Szpak, Pies Rufus, Pan

Wersja na scenę

Życie kocura Barnaby jest idealne: ma zawsze pełną miskę, spokój i drobne przyjemności. Kiedy jednak pewnego dnia Pan przynosi do domu kociątko, wszystko się zmienia. Tunia nie dość, że nie potrafi się sobą zająć, to jeszcze jest czarna, a wiadomo, że czarne koty przynoszą pecha! Mimo proptestów kocura Drapak, Kocyk, Kuweta i Miska zgodnie uznają, iż to właśnie on będzie najlepszym opiekunem. I tak, chcąc nie chcąc, Barnaba zostaje przewodnikiem Tuni po fascynującym świecie kotów i ludzi.

"Kotunia" zakłada dwie scenografie: dom w części pierwszej oraz podwórko w częściu drugiej.

(oprac. ID)

Krótsza i na mniejsza obsadę wersja sztuki KOTUNIA. Może być podstawą przedstawienia lub słuchowiska.

Obsada (6):

Kot Rudas, Koteczka Drapcia, Kocyk, Miska, Szpak, Pies Cezar

Życie kocura Rudasa jest idealne: ma zawsze pełną miskę, spokój i drobne przyjemności. Kiedy jednak pewnego dnia w domu pojawia się kociątko, wszystko się zmienia.

(oprac. ID)

Na podstawie klasycznych baśni Andersena Świniopas i Księżniczka na ziarnku grochu powstała przeurocza adaptacja.

Obsada: Ole Zmruż Oczko, Portret Pradziadka, Książę August (Świniopas), Księżniczka Róża, Cesarz, Melania Dama Dworu, świnki, Królowa, Księżniczka Lawenda, służba

NOWY SCENARIUSZ NA STRONIE

O poszukiwniach prawdziwej księżniczki snuje opowieść Ole Zmruż Oczko. Są to perypetie księcia - w dwóch częściach, każda nawiązuje do innej baśni.

Scenariusz miał pramierowe wykonanie w 2019 roku w Teatrze Lalek Pleciuga ze Szczecina.

(oprac. ID)

****************************************

STRESZCZENIA SZTUK DLA DZIECI STARSZYCH

Obsada: Pawełek; Pan Wąsik; Mama; Pani Lorna; Patryk; Martynka; Tata; Pan Ederman

Paweł jest nieśmiałym chłopcem, który ma problem z nawiązywaniem przyjaźni, przez co doskwiera mu samotność. Na dodatek jego tata uległ ciężkiemu wypadkowi i od paru miesięcy leży w śpiączce. Chłopcu bardzo brakuje ojca i nie potrafi uporać się z tęsknotą. Pewnego dnia zaprzyjaźnia się z Panem Wąsikiem, kotem o nadprzeciętnych zdolnościach. Jego właścicielem jest schorowany Pan Ederman, który przebywając w szpitalu, oddaje pod opiekę kota mamie Pawła. Kot wprowadza chłopca w świat wyobraźni i czarów. Dzięki niezwykłym cechom Pana Wąsika, Paweł zdobywa sympatię rówieśników i pozbywa się swoich lęków. Chłopiec odzyskuje pewność siebie i Pan Wąsik może go opuścić, by pomagać innym dzieciom. Okazuje się, że kot miał rację, przekonując chłopca, że jego tata na pewno przebudzi się ze śpiączki i wróci do domu.

Paweł jest szczęśliwy, ponieważ ma z powrotem przy sobie oboje rodziców, zyskał nowych przyjaciół i przeżył niesamowite przygody u boku niezwykłego kota.

Przesłanie: Dramat ukazuje dwa, nie zawsze przenikające się, światy: dorosłego i dziecka. W tym drugim, rządzącym się prawami wyobraźni, pełnym wrażliwości, często dostrzega się rzeczy, które w pierwszym odrzuca się bądź bagatelizuje. Opowieść o dużych problemach małego chłopca... i kocie, który zna przepis na rozwiązanie każdego kłopotu.

(oprac. CSD)

O SZEWCZYKU, STAROŚCIANCE I ZAKLĘTYM SKARBIE

Kompilacja legend polskich: „O szewczyku i pięknej starościance” oraz „O strażnikach skarbu i pracowitym szewczyku”.

Obsada: Szewczyk, Piesek, Starościanka, Starosta, Ochmistrzyni, 2 Przekupki, Herold, Trefniś, Fakir, 2 Upiory

Młodziutka starościanka Danusia umiera na „melancholię”. Uratować ją może tylko śmiech, nic jednak jej nie bawi, ani nie cieszy. Starosta obiecuje rękę swej ślicznej córki temu, kto ją uleczy. Szewczyk Janek majstruje śmieszny pojazd – wielki trzewik, którym powozi jego pocieszny psiak. W przebraniu osiołka ciągnie go na rynek i rozbawia nie tylko zgromadzonych gapiów, ale i chorą dziewczynę.

Starościanka jest mu bardzo rada, jednak staroście nie widzi się biedny zięć. Za namową wiedźmy (ochmistrzyni) stawia ostatni warunek:

Janek ma uszyć narzeczonej ślubne buciki w nawiedzonym zamczysku, by dowieść, że jest odważny.

Szewczyk spełnia życzenie starosty. O północy pojawiają się upiory, które strzegą tam skarbu. Jeśli chłopak nie podzieli do świtu stosu monet na dwie równe części, zginie. Janek uważnie rozdziela przeklęty skarb, zostaje mu jednak ostatni pieniążek. Co z nim zrobić? Zabrać? A może położyć na jednym ze stosów? Janek przepoławia monetę przy użyciu szewskich narzędzi, zdejmując w ten sposób klątwę ze strażników.

Szczęśliwy wraca na (człuchowski) zamek nie tyko z nowymi bucikami, ale też z dwoma stosami złotych monet. Jeden z nich, zgodnie z radą upiorów, rozdaje biednym, podczas hucznego weseliska.

Przedstawienie w założeniu ma eksponować klimat polskiej, miejscowej legendy, stąd stylizacje językowe. Scenografia, muzyka i kostiumy nawiązujące do polskiego średniowiecza wspaniale ubogaciłyby realizację. W ostatecznym scenariuszu można albo pomijać nazwy miejscowości, albo je eksponować - wymieniane w powyższym opracowaniu miejsca są powiązane z bazowymi legendami.

(oprac. ID)

Scenariusz do sztuki
O SZEWCZYKU, STAROŚCIANCE I ZAKLĘTYM SKARBIE
powstał na podstawie:

O SZEWCZYKU I PIĘKNEJ STAROŚCIANCE (Człuchów, województwo pomorskie) – Stanisław Świrko, „W krainie Gryfitów” Podania, legendy i baśnie Pomorza Zachodniego, Wydawnictwo Poznańskie 1986; Źródło pierwotne: według wersji zasłyszanej od mieszkańców Człuchowa;

O STRAŻNIKACH SKARBU I PRACOWITYM SZEWCZYKU (Świdwin, województwo zachodniopomorskie) – Marzenna Rzeszowska, „W krainie Gryfitów” Podania, legendy i baśnie Pomorza Zachodniego, Wydawnictwo Poznańskie 1986; Źródło pierwotne: według U. Jahn Volkssagen aus Pommern und Rugen, Berlin 1.

BAJKA O SZCZĘŚCIU	INTERMIŚ	HUMBA, BUMBA, BANG!	GNOMY. ANTYBAŚŃ	KRUSZYNKA
O SZEWCZYKU, STAROŚCIANCE I ZAKLĘTYM SKARBIE	PAN WĄSIK	SKRZYDLATA HISTORIA	URODZINOWY SMOK	MOC PREZENTÓW
WSZYSTKIE SMOKI O TYM WIEDZĄ	LATARENKA	KONKURS NIESPODZIANKA	WRÓŻKA BRUDASÓWKA
SKĄD SIĘ BIORĄ KRÓLIKI?		KOTUNIA / DRAPCIA	KSIĘŻNICZKI I ZIARNKO GROCHU